„Dominującym doznaniem, jakie wytwarza się podczas obcowania z eksponowanymi obrazami Jana Kośmieji, jest poczucie ponadzmysłowości powołujących je do istnienia artystycznych wizji oraz przekonanie, że stanowią one ilustrację stanu umysłu twórcy. Prace utrzymane są w duchu estetyczno-emocjonalnym, dla którego tonacja barwna jest wartością nadrzędną w stosunku do pozostałych elementów formy plastycznej. Obrazy Kośmieji wydają się próbować ewokowania tych stanów emocjonalnych, które wywołane zostały kontemplacją ambiwalentnych zasad bytu: istnienia i nicości, rozpadu i powstania, aktywności i bezwładu.”
Kazimierz M. Łyszcz
