LUDWIK STASIAK. KRONIKARZ ŚWIATŁA

Czas trwania 15.01.2026

· 15 stycznia 2026 (czwartek), g. 18.00, wernisaż

wystawa do końca lutego (dokładna data wkrótce)

kuratorka: Agnieszka Markowska (Cardas True Art)

Włodzimierz Tetmajer w 1918 roku we wstępie do katalogu wystawy zbiorowej napisał o Ludwiku Józefie Stasiaku: „Właściwością cechującą pana Stasiaka jest kolor, światło, cień i figura, a mianowicie człowiek […] jest pan Stasiak nieco literatem w obrazie. Lubi osnuć motyw na bajce”.

Ludwik Józef Stasiak (ur. 13 sierpnia 1858 w Bochni, zm. 3 grudnia 1924 tamże) był nie tylko malarzem, ale również rysownikiem, pisarzem, dziennikarzem, publicystą, historykiem sztuki i wydawcą — człowiekiem o licznych talentach i zainteresowaniach. Pochodził z rodziny o tradycjach górniczych. Po ukończeniu niższego gimnazjum w Bochni oraz wyższego w Krakowie podjął równoległe studia na dwóch uczelniach: malarstwo na Akademii Sztuk Pięknych oraz filozofię na Uniwersytecie Jagiellońskim. Ze względu na wysokie koszty podwójnych studiów zrezygnował z uniwersytetu, skupiając się na malarstwie pod kierunkiem Jana Matejki, a także Floriana Cynka, Władysława Łuszczkiewicza i Izydora Jabłońskiego. Kontynuował naukę w Wiedniu i Monachium.

W 1889 roku powrócił do Krakowa, a po pięciu latach osiadł na stałe w Bochni. Poza malarstwem, które pozostawało jego pasją przez całe życie, angażował się w różne przedsięwzięcia związane z propagowaniem sztuki polskiej m in.w założenie towarzystwa do zebrania funduszy na wykonanie odlewu z brązu Ołtarza Mariackiego w Krakowie. Był autorem felietonów o sztuce narodowej, powieści historycznych oraz ilustracji i rysunków do czasopism. Wraz z W. Tetmajerem, W. Wodzinowskim, S. Radziejowskim i K. Żelechowskim zapoczątkował w 1887 roku nurt „chłopomanii”, fascynując się polską wsią i jej zwyczajami.

Stasiak malował z niewielkimi przerwami przez całe życie, tworząc sceny rodzajowe pełne ciepła i humoru, pejzaże z Bochni i okolic o niezwykłej grze światła i koloru, sceny historyczne oraz obrzędy religijne oddające duchowość ludu, portrety pełne charakteru, a po 1900 roku cykl autoportretów. Na wystawie zaprezentujemy intymne i refleksyjne dzieła, w których mistrzowski warsztat Matejkowskiego ucznia łączy się z bajkowym, literackim wdziękiem. Zapraszamy, by na żywo odkryć te perły przełomu wieków, rzadko eksponowane poza prywatnymi kolekcjami.