Kore to po grecku dziewczyna. A także źrenica. Starożytni Grecy wierzyli, że duszę w postaci maleńkiej dziewczynki można zobaczyć przez źrenicę oka. „Skąd mogli wiedzieć, że źrenica to jedyne okienko z widokiem na mózg, na jego nerwy wzrokowe? A gdzie dziś podziała się dusza?” pytał Andrzej Szczeklik w książce wydanej pod tym tytułem (Kraków 2007).Ta niezwykła książka była dla mnie drogowskazem w trudnym okresie życia i stała się inspiracją dla twórczości.
Nie można zajrzeć do wnętrza kamienia, ale rzeźbienie pozwala czasem rozpoznać w nim zarysy jakiegoś „okienka”. Patrząc w nie, być może dowiadujemy się czegoś o własnej duszy, a na pewno o świecie, o strukturze materii i o samym patrzeniu. Niektóre z kamieni, w których pracuję, kryją wzory przypominające sieci neuronalne. Staram się od nich czegoś nauczyć, patrząc uważnie i tworząc formy sprzyjające koncentracji. Z czasem przekonałam się, dlaczego mózg posługuje się dwiema źrenicami: dopiero zbalansowanie sygnałów przesyłanych z obu stron pozwala uzyskać sensowny obraz. Na wystawie zaprezentuję prace, które na różne sposoby rozgrywają tę podwójność.
Danka Jarzyńska – absolwentka Akademii Sztuk Pięknych w Gdańsku (2001), członkini Związku Polskich Artystów Plastyków. Pracuje głównie w klasycznych materiałach rzeźbiarskich. Laureatką Międzynarodowego Konkursu NanoArt109 im. profesora Tadeusza Malińskiego, Galerie Roi Doré w Paryżu (2017). Inicjatorka cyklu Plenerów Rzeźby w Granicie Gdańsk – Wyspa Sobieszewska i kuratorka jego I edycji pod hasłem „Wyspa w Granicie” (2017).
Więcej: www.dankajarzynska.pl
Patronat: Wydawnictwo Znak, Artinfo.pl, Polskie Radio PiK, ZPAP Gdańsk
